Muzeum Imigracji na Ellis Island
W latach 1892-1924 na wyspie działało główne centrum przyjmowania imigrantów do Stanów Zjednoczonych przybywających z Europy na wschodnie wybrzeże (podobna stacja na zachodnim wybrzeżu znajdowała się na wyspie Angel nieopodal San Francisco). Przez cały okres jej działania, do chwili ostatecznego zamknięcia w 1954, stacja przyjęła około 12 milionów imigrantów.
Po przybyciu na wyspę imigranci byli przesłuchiwani przez urzędników i badani przez lekarzy. W większości przypadków była to szybka procedura i imigranci spędzali na wyspie tylko kilka godzin przed przewiezieniem na stały ląd i rozpoczęciem życia w nowym kraju. Niektórzy jednak musieli spędzać tygodnie lub miesiące w szpitalach na wyspie przechodząc badania lub leczenie. Około 3 tys. z nich umarło na wyspie w całej jej historii. Tylko około 2 procent osób przechodzących przez stację nie otrzymało zgody na osiedlenie się w USA i musiało wrócić do Europy, głównie z powodu kłopotów zdrowotnych, chorób psychicznych lub kryminalnej przeszłości.
Dzisiaj mieści się tutaj muzeum imigracji, w którym odtworzono etapy kontroli, jakiej poddawano przybyszów – sala główna, gdzie rodziny czekały w kolejce do rejestracji, osobne dla kobiet i mężczyzn pomieszczenia sypialne, salę bagażową, gdzie przeglądano dobytek imigrantów oraz pokój badań lekarskich. Mapa elektroniczna na temat zaludnienia Ameryki pokazuje wszystkie grupy etniczne w poszczególnych stanach.
Duża część historii tego miejsca opowiadana jest za pomocą fotografii oraz nagranych głosów imigrantów.
